Σε απόφαση με την οποία βάζει ταφόπλακα στο δώρο και το επίδομα αδείας των δημοσίων υπαλλήλων, κατέληξε, σύμφωνα με πληροφορίες, σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών η Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας, ανατρέποντας την άποψη που είχε εκφράσει προ μηνών το ΣΤ’ Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Η Ολομέλεια του Δικαστηρίου έκρινε, κατά πλειοψηφία, συνταγματικές τις περικοπές των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και του επιδόματος άδειας (13ος και 14ος μισθός) των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων, υπαλλήλων ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ, κ.λπ.

Οι περικοπές είχαν αποφασιστεί με το μνημόνιο 2 (νόμος 4093/2012) και οι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν προσφύγει στο ΣτΕ όπου η 7μελής σύνθεσης του ΣΤ΄ Τμήματος τους δικαίωσε κρίνοντας αντισυνταγματικές τις περικοπές των δώρων.

Διάσκεψη

Η υπόθεση οδηγήθηκε στην Ολομέλεια, η οποία παρά την αντίθετη εισήγηση της Συμβούλου Επικρατείας Ελένης Παπαδημητρίου, έκρινε κατά πλειοψηφία συνταγματικές τις περικοπές με αποτέλεσμα να κλείσει οριστικά τόσο το θέμα της επιστροφής τους όσο και των αναδρομικών που διεκδικούσαν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο τομέα, τους ΟΤΑ, κ.λπ.

Υπενθυμίζεται ότι η Ολομέλεια του ΣτΕ το έτος 2015 με την υπ΄ αριθμ. 2287/2015 απόφασή της είχε κρίνει αντισυνταγματικό τον νόμο 4093/2012 με αφορμή τις περικοπές των συντάξεων που είχαν γίνει.

Η εισήγηση

Η εισηγήτρια πάντως τάχθηκε με τις θέσεις του ΣΤ΄ Τμήματος, επικαλούμενη και αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία: “…λόγω της αποτυχίας είσπραξης των προβλεπομένων φορολογικών εσόδων και των ανείσπρακτων οφειλών παρελθόντων ετών και της αδυναμίας προώθησης των διορθωτικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεων του προγράμματος προσαρμογής, δεν αρκούν για να καταστήσουν συνταγματικά ανεκτές τις συγκεκριμένες περικοπές”, ανέφερε.

Γιατί, όπως είπε “ανεξαρτήτως του ότι το δημόσιο συμφέρον για την εξυπηρέτηση του οποίου επιβλήθηκαν οι νέες μειώσεις, δεν ήταν τόσο έντονο όσο εκείνο που δικαιολογούσε την υιοθέτηση των αρχικών μέτρων των νόμων 3833/2010 και 3845/2012 που ελήφθησαν, κατά τις διαπιστώσεις του νομοθέτη, προ του κινδύνου άμεσης χρεωκοπίας και εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, οι επίμαχες περικοπές συνιστούν μέτρα που λαμβάνονται μεν για την αντιμετώπιση της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, επιβαρύνουν, όμως και πάλι, κατά παράβαση της κατ΄ άρθρο 25 παράγραφος 4 του Συντάγματος υποχρέωσης όλων των πολιτών για εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, την ίδια κατηγορία πολιτών… Οι περικοπές αυτές δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ούτε εκ του λόγου ότι αποτελούν τμήμα ενός ευρύτερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής που παρέχει δέσμη μέτρων για ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας και την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών, προϋπόθεση, η οποία αποτελεί αναγκαίο όχι όμως και επαρκή όρο για τη συνταγματικότητα των εν λόγω περικοπών”.

Ύφεση

Μάλιστα, η εισηγήτρια επικαλούμενη απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου (4327/2014), σημειώνει ότι “η συνταγματικότητα των μέτρων αυτών δεν μπορεί να στηριχθεί ούτε στη μεγαλύτερη της αναμενόμενης ύφεση της Ελληνικής οικονομίας, η οποία κατέστησε μεν επιβεβλημένη τη λήψη νέων μέτρων, όχι όμως και αναγκαίως την εκ νέου περιστολή του μισθολογικού κόστους του Δημοσίου, ούτε στην αυξημένη αποτελεσματικότητα των εν λόγω μέτρων, η οποία ωστόσο, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την κατ΄ επανάληψη επιβάρυνση των ίδιων προσώπων”.

Η απόφαση του τμήματος

Υπενθυμίζεται πως το ΣΤ΄ Τμήμα με τις υπ΄ αριθμ. 2626-2635/2018 αποφάσεις του είχε κρίνει, μεταξύ των άλλων, ότι αναγνωρίζεται μεν πως ο νομοθέτης εκτιμώντας τις κρατούσες κοινωνικές συνθήκες μπορεί να προβαίνει σε μείωση του βασικού μισθού ή των επιδομάτων στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος, ωστόσο “επιχειρείται νέα, για πολλοστή φορά περικοπή την αποδοχών, της ίδιας ακριβώς ομάδας θιγόμενων, ειδικότερα δε, θεσπίζεται πλέον με αυτήν, όχι περαιτέρω μείωση, αλλά κατάργηση των ετήσιων αποδοχών”.